Kilka
słów na temat książki, której bohaterką jest Liesel
Nigdy nie miałam ulubionej książki, ani postaci. Jednak to zmieniło się
jakieś dwa lata temu, kiedy na lekcji języka angielskiego pani pokazała nam
ekranizację, która niesamowicie mi się spodobała. Był to światowy hit, film
wytwórni Twentieth Century Fox, pod tytułem „Złodziejka książek”. Po obejrzeniu
tej produkcji byłam naprawdę miło zaskoczona, jednak kiedy w księgarni kupiłam
książkę i dokładnie ją przeczytałam, byłam wzruszona. Markus Zusak doskonale
dopracował swoje dzieło, dzięki temu nabrało ono niepowtarzalnego znaczenia i
uroku. Osobiście zazwyczaj spotykałam się z książkami, których narrator był
„oklepany”, często był to główny bohater lub osoba wszechwiedząca. Tym razem
jednak fantastycznym narratorem okazała się... śmierć.
Krótki wstęp na temat hobby Liesel
Jak na to wskazuje tytuł książki, główna bohaterka ma dość nietypowe
hobby. Swoją pierwszą książkę ukradła jednemu z grabarzy, podczas pogrzebu jej
brata, który bardzo głęboko przeżywała. To właśnie „Podręcznik grabarza”
nakłania ją do rozpoczęcia nauki czytania i poznaniu mocy słów. Liesel kolejno
będzie kraść książki, które w jej mniemaniu ”pożycza”. Jak łatwo się domyślić,
pożyczała je na zawsze. Dziewczyna gustuje we wszystkich pozycjach, które
wpadną jej w ręce. W swojej „ karierze” zdołała m. in. ukraść książkę, która
została podpalona na jednym ze stosów nazistów, czy też należącą do biblioteczki żony burmistrza.
Sądzę, że warto wspomnieć o tym, że Liesel żyje w niebezpiecznych czasach.
Dziewczyna trafia do przybranej rodziny niemieckiej, która udziela schronienia
Żydowi, co zmienia światopogląd bohaterki.
Co charakteryzuje bohaterkę?
Postać ma duże, niebieskie oczy. Jej twarz
kształtem przypomina owal. Bohaterka ma kręcone, jasne włosy, sięgające jej do
ramion. Jest wysoka jak na swój wiek. Liesel to z początku cicha i spokojna
dziewczyna, która bardzo głęboko przeżywa rozłąkę z mamą. Ciężko jej przyswoić
wiadomość o śmierci ukochanego,
młodszego braciszka. Kiedy bohaterka trafia do rodziny, która się nią zajmuje,
z początku nieco obwinia ich za swoją sytuację. W głębi jednak wie, że to nie
jest bezpośrednio ich wina. Dziewczynę dręczy poczucie winy, za to że jej brat
umarł nagle i nikt nie był w stanie go uratować. Długo męczą ją senne koszmary. W ekranizacji
często ubrana jest w dopasowaną, prostą spódniczkę do kolana, jasną bluzkę oraz
szarobrązowe palto. Liesel jest bardzo odważna, nie boi się narażać swojego
życia w obronie Maxa, który ukryty jest w ich piwnicy. Dziewczyna jest
doskonała aktorką, wie, jak zamaskować swoje utrapienia związane z umierającym
Żydem tak, aby nikt z otoczenia niczego się nie domyślił. Cechuje ją również inteligencja,
którą wykazuje w bardzo szybkim poznawaniu liter, oraz czytaniu.
Panna Meminger i tajny przyjaciel
Stosunek bohaterki do nowo poznanego mieszkańca piwnicy jest bardzo
przyjazny. Szybko odnaleźli ze sobą wspólny język, o którym świadczą cytaty: „
Opowiedz mi, co ci się śniło. Opowiedziałem. Wtedy ona opowiedziała mi co jej
się śni.” i „ Teraz myślę, że ta dziewczynka i ja jesteśmy przyjaciółmi.” Kiedy
okazało się, że Max jest chory, dziewczyna była zrozpaczona. Nie chciała, aby
jej przyjaciel odszedł tak jak jej brat, dlatego opiekowała się nim w każdej
wolnej chwili. Siedziała obok niego na puszcze od farby papy i czytała mu
kradzione książki. Liesel nie myślała wtedy, że tocząca się wojna dotrze i do
jej miejscowości, a Max niedługo potem będzie zmuszony do ucieczki...
Moje zdanie o bohaterce
Sądzę, że ”dziewucha” ( nazywana tak początkowo przez Ilsę Hubermann –
przybraną matkę) jest bardzo dobrą postacią. Jej życie pełne jest
niespodziewanych wydarzeń i zwrotów akcji.
Chciałabym spotkać w swoim życiu osobę taką jak ona. Kogoś, kto
dorównałby jej odwadze.
Dominika
Marek, kl. 2 a
